Hiëro (Ἱέρων), griekse eigennaam. Het bekendst zijn twee koningen H. van Syracuse.
(1) Hiëro I,
zoon van Dinomenes, uit Gela, volgde in
485 vC zijn broer Gelon op als tiran van
Gela en
na diens dood (478 vC) regeerde hij te
Syracuse. Na
aanvankelijke geschillen met zijn broer Polyzelus,
die de weduwe van Gelon, Demarete, had gehuwd,
kwam een verzoening tot stand en brak voor Syracuse
een periode van welvaart aan. Hiëro's buitenlandse
politiek was allereerst gericht tegen
Anaxilas van Rhegium,
tegen wie hij de Locriërs in
bescherming nam. In 475 vC stichtte hij
Aetna.
Het jaar daarop steunde hij Cumae tegen de
Etruriërs, die hij in een zeeslag overwon.
Aan het hof van H. verzamelden zich tal van dichters,
o.a. Aeschylus,
Bacchylides,
Epicharmus,
Pindarus en
Simonides. De overwinningen van zijn
wagenspannen op de spelen van
Delphi en
Olympia
zijn dan ook in vele epinikia bezongen. Bij zijn dood
in 466 werd H. door zijn broer Thrasybulus
opgevolgd.
Lit. Th. Lenschau (PRE 8, 1496-1503). - H. Berve, Die Tyrannis bei den Griechen (München 1967) 147vv; 603vv. Voor verdere lit. Gelon.
(2) Hiëro II,
zoon van Hierocles, uit
Syracuse. Uit een
onaanzienlijke familie ca. 306 vC geboren, onderscheidde
H. zich tijdens de veldtocht van
Pyrrhus
op Sicilië (278-276). Kort daarna werd hij tot
gevolmachtigd strateeg gekozen; hij verzekerde zich van
de steun der oligarchen door zijn huwelijk met Philistis.
Na enkele harde oorlogsjaren wist hij de voormalige
campaanse huurlingen van Agathocles, de
Mamertijnen,
bij de Longanus te verslaan. Vervolgens
werd hij tot koning uitgeroepen. In 264 vC belegerde
H. tezamen met de Carthagers, met wie hij
een bondgenootschap had gesloten, de
Mamertijnen
in Messana.
Door de tussenkomst der Romeinen, die zou leiden tot de
eerste punische oorlog, werd hij
echter tot de aftocht gedwongen. Het volgende jaar
moest hij vrede sluiten met Rome, dat hij sindsdien
economisch en militair steunde. Als dank hiervoor
mocht H. in 241 vC zijn rijk behouden. Hij is Rome
trouw gebleven tot aan zijn dood in 215 vC.
De regering van H. was mild, geheel in overeenstemming
met het hellenistische karakter van zijn koningschap.
Vooral met de Ptolemaeën onderhield hij
nauwe betrekkingen. Onder zijn bewind bereikte
Syracuse een periode van ongekende bloei. Van H.
werd door de Romeinen de lex Hieronica overgenomen,
waarin was bepaald, dat 1/10 van de korenopbrengst
als belasting aan de staat moest worden
afgedragen.
Lit. Th. Lenschau (PRE 8, 1503-1511). - A. Schenk von Stauffenberg, König H. der Zweite von Syrakus (Stuttgart 1933). H. Berve, König H. II (Abhandlungen der Bayerischen Akademie der Wissenschaften 47, 1959). Id., Die Tyrannis bei den Griechen (München 1967) 463vv, 733vv. [J. de Waele]